مهدی بیا

من به اندازه ی گفتن مهدی بیا نشده دهانم، ولی جانم‌... جانهای خسته ی بسیاری تلذی آمدنت را می کنند...

بی شعور نشوم، بی توفیق نشوم... جانم درد می‌کند ، من از دیدن انگشت زخم یک انسان سالم جانم به لب می آید. این از ضعف دل من است؟ نمیدانم. فقط میدانم هر دستی که به موهای دخترم می‌کشم، اشکم برای دخترکان غزه جاریست. هر لحظه که دخترم در مدرسه است قلبم مثل مرغ سرکنده بالا و پایین می پرد که بچه های غزه جای امن ندارند...

بیماری ام از ضعف ناشی از نتوانستن خوردن و غصه طولانی شده.

.

سگ هار، نفرین عالم به تو، نفرین عالم به تو، نفرین عالم به تو...

خداوندا ما و نسل ما را خرج راه انتقام حسین و رقیه و علی اصغر کن...

دنیای با مهدی را آرزومندان آبرومند خواستند و ندیدند

مارا نفس کشندگان در هوای مهدی فاطمه قرار بده، او را به جان ما بشناساند و سر تسلیم ما را پیش فرمان او فرود بیاور... یعنی من بی توفیق بی شعور را خودت به هر شکلی شده(بی عقوبت) به شعور و خضوع و لیاقت برسان...