صحبتِ جانانه

سلام

چی شد من نفهمیدم دقیقا؟

یه مقدسی بهت بد کرده. تو ازش ناراحتی؟

 به منم مذهبیا بزرگترین بدیها رو کردن.

خودبدی بد نبود ها. من ازونا انتظار نداشتم. این بود که بد ضربه خوردم.

مال خیلی قبله.

سپردم به خدا و سعی کردم با وجود خشمی که داشتم عاقلانه عمل کنم. راستش شاید جزء معدود دفعاتی بود که کظم غیظ کردم. 

بعد از یه مدت چنان به خاک سیاه نشستن که من خودم دلم سوخت. گفتم خدایا بسشونه! دیگه نمیخوام. فقط بفهمن که بدکردن. 

بعدا فهمیدم این یه قلم«درک اشتباهشون» فقط دلمو خنک میکنه پس به جای خشم برای این که بیماریهای روحشون رفع بشه و زخمهایی که اعث این رفتارا میشه توی وجودشون التیام پیداکنه دعا کردم.

هنوزم یه چالش هایی پیش میاد ولی دیگه مثلقبل ضربه نمیخورم.

این بود تجربه من در موردی که به نظرم مشابه اومد.

به آبروت زدن؟

واسه من یه جورای دیگه پیش اومد.

من ارتباطم و کم کردم. اون قدری که مدت ها فقط از دور باهاشون در ارتباط بودم. تا یه چیزایی یادم بره و تو ذهنم کمرنگ بشه. الانم بهشون نزدیک تر شدم ولی با حفظ فاصله امنیتی.

درست میگید.

من چون دوستام بودن، میتونستم مدیریت کنم. دیگه برای افراد فامیل و این ها به هر حال شرایط متفاوته. در کل شرایط هر کسی هم فرق میکنه.

بنده خدا دوستم الان چند بار یه چیز و میپرسه. یه بارو جواب نمیدم و بحث و عوض میکنم. یه بار و سر بسته یه چیزی میگم که اصلا از توش موضوع معلوم نباشه. :)) اگه باز بپرسه میگم یه مسئله شخصیه. یعنی تا حالا این جمله واسه چند نفر به کار بردم. دیگه طفلی ها فاصله رو رعایت کردن.

بازم میگم که شرایط و موقعیت ها خیلی متفاوت اند.