نگاه کن روی کدام پله ی القاب ایستاده ای!

مراقب عناوین و القابی که می گیری باش!

هر قَدَر عناوینِ بسته به اسم اَت، بزرگ تر و پر تمطراق تر؛

        افتادن تشت رسوایی اَت از بالای بامشان پر سر و صدا تر ...

+یه عنوان نه تنها زمینت نمی زنه، که از تهِ تهِ حضیضِ ضلالت و گمراهی هم بیرون میاردت؛ اون عنوان می دونی چیه؟

                             نوکری/کنیزیِ حسین(ع) و اولادش و پدرش و جدش و مادرش

+حُرَّم و چکمه سرِ شانه ام انداخته ام...