تنگ

خلوت ندارم.

خلوتها هم شلوغ شدند...

ای کسی که میشه بدون سانسور و ترس از برداشت کح و کوله راحت باهات حرف زد..

حرف ...حرف... حرف...

درد دل...درد دل...‌‌درد دل 

 

 

 

 

 

جولانگه سیمرغ

زندگی با یک بچه خیلی زندگی شیکیه پارک رفتنش به راحتی توی یه کیف دستی جمع و جور جا میشه. نکن، بشین و تذکر کمتر داره...

زندگی با دوبچه، کنار مادرت که باشی ، همچنان از شش ماه بعد از زایمان شیک و جمع و جوره..

سه تا بچه هم خوبه...

اما، زندگی در غربت چندلایه که اصلا اصطلاح عرفانی خاصی هم نیست، دور از مادر و خواهر و هر کس و کاری که روی کمک گرفتن ازش رو داری و قلبت از همکاری اش آرام می‌گیره، عرصه ی سیمرغه، مگس وار با باد به درو دیوار کوبیده شونده، عرض مان نرود و زحمت همرهان بداریم خدا..