گاهی خودت یکی کشیده بزن توی گوش دلت

دوش چه خورده ای دلا؟
  راست بگو
               نهان مکن... 

همچو کسان بی گُنه روی به آسمان مکن... 

+راست بگو نهان مکن، ای دل گیجِ گُم شده
راه گُم کرده یِ شب زده!
کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش
کی روی؟
            ره زِ که پرسی؟
                                چه کنی؟
                                                چون باشی!

به چه چیزت غرّه شده ای! نمی فهممت. تواضع کن، فرو بیافت.

برای فهمیدن دردَت با خودم دست به گریبانم.باید بشکافمت، ببینم دردِ تو چیست...

+

نــفــس مــن بــگــرفـت سـر تـا پـای مـن         
گــر نــگــیــری دســت مـن ای وای مـن

جـــانـــم آلـــودســـت از بـــیـــهـــودگــی         
مــــن نــــدارم طــــاقــــت آلــــودگــــی

یـــا ازیـــن آلـــودگـــی پـــاکــم بــکــن         
یــا نــه در خـونـم کـش و خـاکـم بـکـن

+عطار