تا خود او راز میان با عنایت باشد

چرا امثال ما مذهبی های هیأتی چادری و ریشی، خیال می کنیم حزب الله ماییم و بس؟

من خیلی آدم مذهبی با این تعریف رایج که درست کردیم،دیدم

کل دوروبرم مذهبی هان، خوب، بد، دروغگو، صدیق، غیبت کننده، عزتمند و دور از غیبت، و...

البته آدم بی چادر و خوب و بد هم بسیار دیدم

هرچی فکر می کنم دلیلی نیافتم برای  اینکه به واسطه ی داشتن یک خوبی، که همانا رعایت ظواهر دین و مذهب هست، ما عنوان حزب الله و جندالله رو داریم ولی اون کسانی که از همه خوبی ها چیزهایی مثل ظاهرش رو ندارن، مردود باشن!

من مدافع دل پاک ولو ظاهر خلاف حق نیستم

و میدونم این رعایت ظاهری خودش پرچم اعتقاد دلیه

ولو اعتقاد نابالغ

هرچیه احترام علنی به حدود الهی هست

و از بی احترامی علنی به حدود خدا متمایز و برتر هست در ساحت خودش

ولی نمی تونم قبول کنم عنوان حزب اللهی به صرف داشتن چادری ریش برای ما باشه کامل، درحالیکه از غیبت و تهمت و ظلم و تفسیر به رای و چه و چه فروگذار نمی کنیم.

به قول حضرت آقا، اون یه عیب داره پیدا، ولی ما عیوب بسیار داریم و نهان

 

خرقه پوشی من از غایت دینداری نیست

جامعه ای بر سر صد عیب نهان میوشم

 

کاش درونمون زیبا بشه،تا دیر نشده...