حسب حالی ننوشتیم و شد ایامی چند

نوشتن سخت شده، ننوشتن سخت تر. من نمی نویسم مغزم، دلم، همه وجودم آشفته می‌شه. نوشتن برای یکی مثل من شبیه خونه تکونیه، شبیه مرتب کردن پرونده های باز و بسته و بایگانی شده ایه که توی وجودم  به دلیلی یا دلایلی وجود دارن...