صحبتِ جانانه

یار مفروش به دنیا که بسی سود نکرد

آنکه یوسف به زر ناسره بفروخته بود

دلم سوخت از نتیجه ی انتخابات شهرمون، استانمون. دلم سوخت. غصه م شد. وقتی ذائقه ی مردم من به ارزشهای انسانی و انقلابی بی میل شده من باید کجا داد بزنم؟ وقتی ذائقه نون به پول و نون متمایل تر از عزت و اعتلای انقلاب اسلامی شده باید چه کنم؟ باید چطوری زیر بار این غم دووم بیارم؟ مردم من رای شون رو هدر دادن. دیگه لیاقت  این نماینده ی فهیم و خردمند و فرزانه رو ندارن. باید نماینده شون کسی باشه که با پول عزت و شرف اونارو در قالب رای هاشون ازشون خریده. بعضیاشون عزتشون تبدیل شده به یه اتوموبیل و هرروز باید بر مرکب شرف!! خودشون سوار بشن از این پس. بعضیا هم یه ماه پول نونشون رو از فروختن شرافت و حق انتخابشون بدست آوردن.