صحبتِ جانانه

در این شبِ سیاهم گُم گشت راهِ مقصود

از گوشه ای برون آی

                              ای کوکبِ هدایت

+من که هرچقدرم دستامو قایم بکنم تو می بینی چی تو مشتم قایم کردم. هر چقدر به حرفهام نقاب شعر بزنم تو کُنه منظورمو ازشون می دونی. ای خدایی که نامه ی ننوشته مو می خونی، بخوان سطورِ دلم را که سخت مضطربم، بخوان به حق حسین(ع)