صحبتِ جانانه

یه وقتهایی یه اشتباهاتی می کنی که خیلی دردناکه برات ولی وقتی از تب و تاب حالت روحی اومدی بیرون میبینی همه چی سرجاشه و مشکل خیلی بزرگی هم نبوده، حل میشه. 

ولی یه وقتایی یه اشتباهایی میکنی که مثل انداختن سنگ توسط نادان به ته چاه می مونه، علما همه جمع بشن اون سنگو نمیتونن دربیارن...

حس می کنم اینجاها هم راه خوب برای جبران و رهایی باید وجود داشته باشه، نه؟