صحبتِ جانانه

قبل تر حساسیت داشتم حتما هیأت برم امام صادق، هم اونجا کسی آشنا نبود که وسط مراسط گل گفتگو بشکفد، هم اینکه به نظرم مداح وقتی تاریخ اسلام خونده داستان با سند ضعیف تحویل نمیده که اشک ازمون بگیره، هم اینکه حال و هوای خوبی داشت، بعد تر که ازدواج کردم همسر نظرش اینه راه دور بریم کلی وقت ازمون تلف می‌شه، اون وقت رو مطالعه کنیم.

نمی دونم درسته که دلم بخواد یه هیأت خاصی برم یاته، مثلا هیأت آیه الله جاودان، یا امام صادق یا... 

و نمی دونم اینکه به رغم دلم منطق همسر رو پذیرفتم کار درستیه یانه

یا مثلا چرا وقتی ما میخوایم بریم تفریح دوساعت رفت و برگشت تحمل مسیر میکنیم تا به کوهی چشمه ای رودخونه ای برسیم، اینم قد یه کوه و چشمه اقلا... 

ولی اصلا این قیاس درسته!

+ داشتم دخترم رو می بردم مطب، از سر بن بست مون چهارتا ساختمون به سمت غرب، آمبولانس حمل میت بود و ناله ی زنی و پرده ی سیاهی که فرصت نشده بود بدن چاپ بشه روش، چادری پارچه سیاه پوشانی هیأتی چیزی رو زده بودن، آخه اجل مهلت نداده بود.

ما همسایه ی مسجدیم، خیلی وقتا اینجا صدای لا اله الا الله میاد، هر چند وقت یک بار اجل نهایی سراغ یکی میاد که ما متوجه میشیم داره نوبت به نوبت می یره...

+بعد از مدتهاااا ان شاءالله فردا میرم ریارت شهدا، بهشت زهرا، قبلنا که الهام مشهد نرفته بود و زهرا هم قم نرفته بود،  بیشتر زیارت می رفتم. 

+ خدا کافیه، خیلی کافیه، خودشم گفته که یعنی نمی دونی خدا برات کافیه بنده م؟ کاش بفهمم