صحبتِ جانانه

سلام علیکم

مگه طب اسلامی دوره ی تحصیلی مدونی هم داره؟

موافقم بعضی ها بدون این که یک مطالعه ی همه جانبه داشته باشند و به یک کلیتی از طب اسلامی برسند و یا حتی تو زندگی خودشون تجربه و پیاده سازی بکنند میرن دکون باز می کنند. ولی در مورد همه اینطور نیست.

نمی دونم این رو بر چه اساس میگید. بله بنده هم دیدم که خیلی ها از خیلی از این ها شاکی بودند ولی اون هایی هم که کارشون رو بلدن تا دلتون بخواد بیماری های مختلف رو علاج کردند.

علوم تجربی یک راهه و این هم یک راه. چرا کسی که این راه رو رفته باید حتما مسیر علوم تجربی رو هم طی کنه؟ البته خوبه ولی لزومی داره؟ مهم صدق علم هست. یکی میخواد با تجربه خودش به صدق یک علمی برسه و یکی هم میره سراغ مخزن علم ائمه.

به نظرم راه درستش اینه که همین علماء مشهور و مقبولی که تو این زمینه امتحانشون رو سالهاست که پس دادند دور هم جمع بشن و مثل فقه و حقوق یک سیر تحصیلی و مطالعاتی برای طب اسلامی تدوین کنند. تا هر کسی بدون مدرک مدعی نشه. البته این هم باعث نمیشه مشکلات حل بشه همونطور که باعث نشده مشکلات فقه و حقوق به کلی رفع بشه ولی جلوی خیلی از این سوء استفاده ها رو میگیره.

فکر کنم زمینه‌اش این تفکر هست که اسلام برای تمام ابعاد زندگی برنامه داره. حالا چرا می‌رن سراغ طب، چون به زبان ساده چند نوع علفه دیگه، راحته. یک دوره ۲ ماه می‌رن و بعدش می‌شن متخصص طب اسلامی. نه اینکه طب این هست ها، این‌ها طب رو اینجور ساده می‌بینن. حالا یک سری روایات هست، بیان و مقالات علمی ارائه بدن و این‌ها رو اثبات کنن ولی این کار رو هم نمی‌کنن. در کل من فکر می‌کنم ساده دیدن موضوع دلیلشه. برعکس این موضوع، اینه که این افراد هیچ وقت نمی‌رن سراغ اقتصاد اسلامی.