اینکه راجع به مساله ای که با دوستی، فامیلی داری، بری با شخص سوم آشنایی که مقام مشاور داره گفتگو کنی برای کسب راهنمایی هرچقدر هم با رعایت قصد و نیت اصلاح و اکرام و احسان و... باشه، مرز باریکی با آبروریزی داره.
نظرتون چیه؟
بستگی به فرد مشاور و میزان درکش داره
در قالب سوالی برای یک دوست نمیشه پرسید؟
نمیدونم
ان شاءالله که حل بشه.
یعنی شخص سومه فردی که شما باهاش مشکل دارین رو می‌شناسه؟
در این صورت من خودم مایل نیستم این کار رو بکنم. اما اگه اسلامیش رو بخواین من قبلاً در یه همچین موضوع مشابهی سوال احکامی پرسیدم. این کار کلا غیبته، مگر:
شخص سومی که داری باهاش مساله رو مطرح میکنی، عاقل و امین باشه (شذایط مشاوره) و اینکه «بتونه» کمکی به تو بکنه. یعنی یا به تو راه حلی بده که مشکلت حل بشه یا بتونه با طرف مقابلت صحبتی بکنه. کلا کاری ازش بربیاد در هر صورت.
و نیت هم ، واقعا حل مساله باشه نه کوچبک کردن اون فرد یا چیزای دیگه.
اگه تو قلبا نیتت درست نباشه اون شخص که داره مشکل تو رو میشنوه گناهی نمیکنه ولی تو مرتکب غیبت شدی.
این مساله اش بود، بطور کامل🌹
حالا اگه شخص سوم مدنظرتون این شرایطو داره دیگه برید مشورت بگیرید. ان شاالله که حل بشه موضوع
میگم یعنی نمیشه برای راهنمایی خواستن اسم طرف و نیاریم و بگیم واسه یه دوستمون مشورت میخوایم؟ یا اینجا خود این آشنا بودنه ملاک راهنمایی گرفتنه؟
آهان کلی گفتید.
:* ممنون از دعای خیرتون. ان شاءالله از دعای شما
خب پس اگر واقعا از مشاور دیگه ای بر نمیاد و این ملاکه، دیگه جای سوال نداره.
:)) از جواب خودم خنده ام گرفت.
راستش تا حالا اصلا واسم سوال نشده بود.
از کامنت مروه جان فهمیدم ظاهرا فقط واسه من مسئله نبوده.
مشورت این مدلی هم یادم نمیاد گرفته ام یا نه🤔🙄
سلام
نمیشه بدون اشاره به شخص اول و دوم این کار رو کرد؟
یا برید سراغ یک شخص سوم دیگه که شخص دوم رو نشناسه؟
ولی با این صورت مسئله ای که شما گفتید بدون رضایت شخص دوم به نظرم کار درستی نیست.