صحبتِ جانانه

بعد از سه دهه زندگی اجازه بده از تو بخواهم خودت را به قدر فهم و شعور و ادراک من به من نشان بدهی.

به یاد نامه های کودکانه ای که در رودخانه ی زهره انداختم برایت

به یاد دعاهای عهد سحرهای نوجوانی که با اشک شوق برای پیوستن به تو می خواندم

به یاد نیت حداکثری در سطح شعور خودم که از انتخاب همسر و حمل و شیردهی فرزند داشتم

به یاد دست به دامنت زدن هایی که ...

من به دامن کسی باید چنگ بزنم. باید در آستان کسی مو پریشان کنم و جامه بدرم

باید به پهنای صورت اشک بریزم و همه ی آه های جانم را در آغوش کسی داد بزنم

تست کرده ام، کسی نیست

جز تو

به ما گفته اند مقام می بینی، سلام جواب می دهی، کلام می شنوی، از احوال ما آگاهی...

به جدت قسمت می دهم. مرا ببین و بشنو و این دیدن و شنیدن را به من نشان بده. نشانم بده دیدن و شنیدنت هست و اثر دارد

دل و جانم سوخته، دست بر دل و جانم بکش...

#مخاطب غیر خاصی که خواندی لطفا لایک نکنید هرگز