صحبتِ جانانه

خدایا، خدایا، خدایا...

چطور از چهره ی اینهمه طفل معصوم بی گناه و بی آلایش، معصومیت زدوده میشه؟

میشه نشه؟

بوس لپ شون همیشه مزه ی شیرین ترین سیب بهشتی رو بده...

بغل کردن و فشردنشون ضربان قلب رو منظم و آرام کنه...

دیدنشون چشم رو پر نور کنه...

میشه بخوای و بشه که معصومیت طفولیت همه شون با معصومیت منبعث از ایمان و تعقل ادامه دار بشه؟

لا تخیب طمعی...