از گوشه ای برون آی ای کوکب هدایت

یه جوری دهانم رو دوختی که همه حرفها توی دلم موندن موندن موندن روی هم، نمی دونم کی قراره این بغض بترکه، ترکیدنی...

زیر پای همه مبناهای فکری و دلی م رو کشیدم، ندانسته، ناخواسته

یه جایی، سر یه پیچ تند بدون تابلو راهنما، توی یه جاده ی یه طرفه ی بدون شونه...