صحبتِ جانانه

یکی از آفاتِ علمِ بی ایمان توهمه، یکی دیگه از آفاتش خیانته، آفت دیگرش استثماره. گذشته از باقی ابعاد، به همین یک بُعد می پردازم امروز. کسانی که بیشتر حرف برای گفتن دارند و بیشتر اهل اظهار نظر هستند، بیشتر در خطر توجیه و دل شکستن هستند. کسانی که بیشتر بدیهای دیگران رو تشریح می کنند و بیشتر لب به گلایه باز می کنند، اگر با دقت به حقیقت زندگیشون دقت کنی، در حقیقت این خود این افراد هستند که بدی هایی در حق دیگران روا داشته اند و دل ها رو شکستند.

بعضیا زبون گلایه و توجیه دارن، اما اونایی که ساکت می مونن و حرف روی توجیحات و گلایه ها و انتقادات اینها نمی زنند، معنیش این نیست که قبول دارن، یا حرفی برای گفتن ندارن! اینها بیشتر حرف هایی برای نگفتن دارن. چون گوش های شنوا به حقیقت کم اند. حق پذیری کار هر کسی نیست.

+دونه های این تسبیح به رشته در نیومدن...