گاهی آنچه در هنگام ناراحتی از یک زن می شنوی دقیقا عکس منظور حقیقی اوست!
وقتی یه زن حالش از یه استانداردی بیشتر بد باشه، اصلا و ابدا ازش توقع شنیدن حرف منطقی و حرف حسابی نداشته باشید. روی این حرفهای بی رشته و پخش و پلا و حتی گاها تندشون حساب باز نکنید. باهاش بحث نکنید، بهش راهکار منطقی ندید. اگر ماهیتا زن منطقی ای باشه حالش که خوب بشه خودش می فهمه حرف منطق رو، و اصلا خودش میاد سمت شما و از شما راهکار منطقی رو می خواد. و تایید شما رو جویا می شه. البته! اگر خوب تکیه گاهی براش شده باشید و خوب حامی بودن و محبتتون رو بهش نشون داده باشید.
با یه زن خسته، دل شکسته، و ناراحت هیچوقت بحث نکنید. حرفاشو به دل نگیرید، فقط و فقط، اون لحظات هرچقدر که دوستش دارید و بهش ارادت دارید و براتون رابطه ی پایدار و شیرین داشتن با او اهمیت داره، تحملش کنید و باهاش مدارا کنید، و بهش محبت کنید. با همه ی توانتون، با همه ی قلبتون، چون زن ها خیلی زیرک هستند توی تشخیص این مهم. اینکارو بکنید، حتی اگرخیلی سخت و تلخ ناراحت شده باشه، حتی اگر شمایِ مرد دلتون تاب این تلخی رو نیاره! بدونید ته دلش همونطور لطیف و مهربانه. و بدونید اصلا این ابراز ناراحتی ها گاهی خودش نوعی نیازه به نزدیک شدن شما به او! و بدونید این جاست که می تونید رابطه تون رو تقویت و یا تضعیف کنید. با موضع گیری و شکل رفتارتون با این حالت غیر منطقی ویا این غم و غصه ی خانومتون.
هیچوقت یه زن رو توی این حال بدش تنها نگذارید، تنهایی زن توی این لحظات، در حالیکه شما توی زندگیش هستید، و مردش هستید، ناخواسته تکیه گاه بودن شما رو متزلزل می کنه و زن رو بی پناه می کنه. این تنها گذاشتن ها برای رابطه ی پایدار و شیرین آفت بدی هستن.
هیچوقت خداحافظی یه زن ناراحت و خسته و دلشکسته رو باور نکنید. شاید باورش دشوار باشه برای آقایون، یا به نظرشون غیر منطقی بیاد. ولی این خداحافظی(حتی اگر نابجا باشه) دقیقا یعنی نه خداحافظی! یعنی الان باید ببینم وقت رفتن مانعم میشی یانه!
+ البته اکیدا به خانوما توصیه می کنم از این مدل خداحافظی ها استفاده نکنن.
اگر تلخی های این حالاتشو رو تحمل کنید، بصورت خودکار بعد از یکی دوبار که نمک گیر مرام و مردانگی شما شد، خودش ادب می شه. و دوز غیرقابل تحمل بودنش پایین میاد. و اگر زن زیرک و عاقلی باشه و شما مرد با محبت و تکیه گاه خوبی باشید، خیلی زودتر از اونچه انتظارش رو دارید مثل بهار لطیف و مهربان می شه، همونطوری که دل شما می خواد.
وسط این متن جای این نکته خالیه، که خانوم های عزیز بدونید که این وظیفه ی ماست که با این حال و احوال خاص خودمون به احسن وجه کنار بیایم، و کنترل کنیم این احوال رو. به عبارتی احوال خود را در دست بگیریم نه به دست احوال خود بیفتیم. و کار مردها رو سخت تر نکنیم. این قضیه سوال امتحانی هر دو جنسه...
از ما گفتن بود، شما هم سعی کنید از من بشنوید این نکات رو. و بدونید راهی جز مدیریت روابط خانوادگی مون نداریم، اصلا بخشی از بندگی خدارو کردن در همین مدیریت روابط خانوادگی ماست. شکی درش نیست.
