حساب کتاب خدا با بنده ها متفاوته قطعا
خدایی که تا ته اعماق وجود آدمی براش مکشوفه، و به خووووووبی براش آشکار و واضحه عاقبت عملی که بنده بعد از دعا و طاری و توبه ش قراره ازش سر بزنه، چه حالی داره وقتی یکی که هزاربار اشتبااه کرده می ایسته روبروش و سرشو می اندازه پایین و میگه خدایی که می بینی تا ته اعماق وجود و نیت و دعای منو، اگر تو دلخوری از من من از خودم سیرم. حقیقتا حق داری دلخور باشی، حق داری بدت بیاد از صدای من و... خودمم معنرفم به اینکه نسخه ی آشفته ی دیوان عمرم، خط غلط، معنی غلط، املا غلط، لنشا غلطه...
ولی واقعا مگه این بنده جز خدا پناهی داره؟
یا جط این خدا کسی می تونه از همممممه ی جهات به مشکل و ایراد و حاجت این بنده اشراف داشته باشه؟
حب از این بنده بیچاره تر کیه؟
از این خدا چاره ساز تر کی؟
این چاره ساز اگر چاره ی این بیچاره رو نسازه دقیقا این بیچاره چه به سرش بیاد؟؟؟
اگر مثلا بنده بخواد ناامید بیافته اون گوشه جز شیطان نفعش به کی می رسه آخه؟
اگر این خدا می خواست جواب نده این حنجره و دل چرا خدا رو مخاطب قرار داده پس؟
دنیا قانون داره. محکم و متقن...
بندازی از ارتفاع چیزی رو قطعا سقوط خواهد کرد و اگر شکستنی باشه و وزنش و شرلیط فیزیکیش ایجاب کنه قطعا خواهد شکست، مگر اینکه در میانه ی راه دستی بیاد و بگیردش یا زیر نقطه ی سقوطش ...
حالا برخلاف قواعد عالم از نادانی و نافهمی یا هر علت دیگه ای، باگردن شکسته، حتی اگر فرض کنیم گردن کشی کرده بوده پیش از این، سربزیر و نادم دست به دامن خدا شده...
لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین
